สุขภาพ

สุขภาพของคนเราจะดีหรือเลว นอกจากขึ้นกับกรรมพันธุ์ สิ่งแวดล้อม และการมีหมอมียาใช้เมื่อจำเป็นแล้ว พฤติกรรมในการกินอยู่หลับนอนของคนเราก็เป็นปัจจัยที่มีผลต่อสุขภาพที่สำคัญอีกข้อหนึ่ง ปัจจัยข้อหลังสุดนี้คือเป็นความรับผิดชอบของแต่ละคนที่จะต้องกระทำกันเอง ซึ่งอย่างน้อยๆจะต้องปฏิบัติ 3 ข้อด้วยกัน คือ
1. การออกกำลังกาย
2. การกิน
3. การละเว้นจากสิ่งเสพติดให้โทษ เช่น เหล้า ยา บุหรี่ เป็นต้น

ฉบับนี้จึงว่าด้วยเรื่อง “กินให้เป็น” โดยศาสตราจารย์นายแพทย์ไกรสิทธิ์ ตันติศิรินทร์ รองศาสตราจารย์อโณทัย เจตนเสน ผู้ช่วยศาสตราจารย์นายแพทย์สุรัตน์ โคมินทร์ และรองศาสตราจารย์ดร.วรนันท์ ศุภพิพัฒน์

คำว่า “ทุโภชนาการ” หรือ “การกินที่เลว” นั้นหมายถึงทั้งการกินน้อยไป (ทำให้ร่างกายขาดสารอาหารต่างๆ อ่อนแอ ขี้โรค) และการกินมากไป (ทำให้ร่างกายเป็นโรคอ้วน โรคเบาหวาน โรคความดันเลือดสูง โรคหัวใจ)

การกิน จึงต้องยึดทางสายกลาง (มัชฌิมาปฏิปทา) เช่นเดียวกับการกระทำต่างๆ คือไม่ให้สุดโต่งไปขั้วหนึ่งขั้วใด แต่ให้มีความพอเหมาะพอสมกับธรรมชาติของร่างกาย ตรงกับหลักโภชเนมัตตัญญุตา ความเป็นผู้รู้จักประมาณในการบริโภคอาหาร

ฉบับนี้เรายังสัมภาษณ์บุคคลหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับการจัด “โครงการวิ่งรณรงค์เพื่อการไม่สูบบุหรี่” ซึ่งจะมีขึ้นระหว่างวันที่ 16-22 ตุลาคมนี้ ซึ่งโรงพยาบาลอำเภอและจังหวัดทุกแห่งทั่วประเทศ ได้ร่วมแรงร่วมใจกันในการรณรงค์ในครั้งนี้ร่วมกับหน่วยงานอื่นๆ

เมื่อวันก่อนผู้เขียนได้ไปร่วมบรรยายถึงพิษภัยของบุหรี่ ที่โรงพยาบาลอำเภอแกลง จังหวัดระยอง นายแพทย์ที่นั่นท่านหนึ่งเล่าให้ฟังว่า ตัวเขาเองก็เคยสูบบุหรี่และได้เลิกสูบมาได้ครึ่งปีแล้ว

สาเหตุที่เลิกได้ก็เพราะมีอยู่วันหนึ่งขณะนั่งรถทัวร์ปรับอากาศเข้ากรุงเทพฯ ก็ควักบุหรี่ออกมา ขณะที่กำลังจะจุดไฟสูบ กระเป๋ารถซึ่งสังเกตการณ์อยู่ก็เดินเข้ามาสะกิดขอให้งดสูบบุหรี่ นายแพทย์ท่านนี้เกิดความรู้สึกตื่นตัวขึ้นมาทันทีว่า จะต้องเอาชนะตัวเองให้ได้ จากนั้นเป็นต้นมา เขาก็ไม่เคยแตะต้องบุหรี่อีกเลย

ฟังแล้วก็อดรู้สึกชมเชยคุณหมอและกระเป๋ารถทัวร์ไม่ได้ ที่ต่างก็ได้ทำหน้าที่ในเรื่องนี้เป็นอย่างดี

การรณรงค์เพื่อสุขภาพของประชาชน ไม่เพียงแต่เป็นเรื่องของแพทย์หรือนักวิชาการเท่านั้น

ประชาชนเอง ไม่ว่าจะมีอาชีพใดก็ตาม ย่อมมีบทบาทและความสำคัญเท่าเทียมกันทุกคน